مگذارید عشق، به عادت دوست داشتن تبدیل شود، که حتی آب دادن گل­های باغچه، به عادت آب دادن گل­های باغچه بدل شود. عشق، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست، پیوسته نوکردن خواستنی ­ست که خود پیوسته، خواهان نو شدن و دیگرگون شدن است. تازگی، ذات عشق ست، و طراوت، بافت عشق. چگونه می­شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت، که عشق همچنان عشق بماند؟ 

عشق، تن به فراموشی نمی­سپارد، مگر یک بار برای همیشه. جام بلور، تنها یک بار می­شکند. می­توان شکسته ­اش را، تکه­ هایش را، نگه داشت. اما شکسته ­های جام، آن تکه ­های تیز برنده، دیگر جام نیست. احتیاط باید کرد ..

همه چیز کهنه می­شود و اگر کمی کوتاهی کنیم، عشق نیز. بهانه­ ها جای حس عاشقانه را خوب می­گیرند!!

- بخشی از کتاب یک عاشقانه آرام -

اثر نادر ابراهیمی 

کتابش عالیه .. پیشنهاد میکنم بخونید :)